بيماري آلزايمر ( AD ) به عنوان عامل اصلي فراموشي در افراد سالخورده در واقع نوعي تخريب رشته هاي عصبي است كه منجر به از دست رفتن عملكردهاي مهم مغزي مثل قدرت حافظه، تشخيص و توانايي استدلال مي شود. مهمترين دسته از داروهايي كه براي درمان بيماري آلزايمر به كار گرفته شده اند داراي اثر مهار كولين استرازها بوده و شامل ريواستيگمين ، تاكرين ، دونپزيل و گالانتامين مي باشند. در ميان اين داروها، ريواستيگمين يكي از مهم ترين داروهاي تجويز شده براي درمان بيماري آلزايمر است كه در ساختمان شيميايي آن يك بخش كارباموييلي وجود دارد. اين دارو داراي خواص دوگانه مهاركنندگي بوده و هم زمان موجب توقف فعاليت آنزيم هاي استيل و بوتيريل كولين استراز مي شود. مشتقات ريواستيگمين به منظور بهينه سازي خواص فيزيكي و شيميايي اين تركيب سنتز شدند. بدين منظور در بخش كارباموئيلي تركيبات سنتز شده اتم گوگرد جايگزين اتم اكسيژن شد تا قدرت چربي دوستي تركيبات تعديل شود و نيز حلقه 1و3و4-اكسادي¬آزول به منظور افزايش امكان تشكيل پيوند هيدروژني با آمينو اسيدهاي جايگاه فعال آنزيم در تركيبات جديد اعمال گرديد. تركيبات سنتز شده مورد آناليز و شناسايي قرار گرفتند و عملكرد و فعاليت بيولوژيكي آن¬ها بررسي شد.